MC ’t Motorrijerke werd opgericht in september 1972 door een groepje motorrijers die elkaar indertijd regelmatig ontmoeten tijdens het bezoeken van motorraces.

In die tijd werd bijna wel elk weekend ergens in Nederland geraced op een stratencircuit.

Hierbij werden de meeste contacten gelegd door enkele Tilburgse motorrijders.

In de weekenden werden deze contacten nog eens versterkt in enkele uitgaansgelegenheden in Tilburg.

Al spoedig werd het idee geopperd om een motorclub op te gaan richten, zodat het toen al ontstane contact werd bevestigd in een heuse vereniging.

De leeftijd van de meeste leden lag toen om en nabij de 20 jaar.

Er werd gekozen voor de ludieke naam “MC ’t Motorrijerke”, een naam die verwees naar de jeugdige leeftijd van de meeste leden en ook het “Brabantse” zat in deze naam verborgen.

Uiteraard zocht de toen ongeveer 15 leden tellende vereniging een passende huisvestiging.

Als eerste “home” vonden ze onderdak in een cafetaria aan de Elzenstraat, de nering van de ouders van één van de leden.

Na enige tijd konden we met de toch wat beperkte ruimte aldaar niet zo goed meer uit de voeten en belanden we bij café Palermo, juist ja, alweer via een van onze leden wiens vader de horeca-uitbater aldaar was.

Alweer echter begon na enige tijd het ruimte gebrek ons parten te spelen (we groeiden immers steeds) en konden we bij John van Dun in zijn café “het Stoofje” terecht waar we tevens gebruik konden maken van de ruimte boven het café voor het houden van vergaderingen.

Dit geluk was echter van korte duur: Op een kwade dag hield het café op te bestaan en stonden we op straat.

Aangezien onze club blijkbaar een grote aantrekkingskracht had op zonen van kroegbazen was dit probleem gauw verholpen en konden we onze intrek nemen in café “Theo van Broekhoven” aan de Spoorlaan, waar we ook een grote ruimte boven het café mochten betrekken, waar naast de vergaderingen ook de clubavonden op vrijdag werden gehouden.

De tijd bij “Theo van Broekhoven” was een vruchtbare tijd voor de vereniging.

Hier groeide het ledenaantal van de vereniging strek en kreeg de club naamsbekendheid.

Velen zullen zich nog wel de grote arend aan de buitengevel herinneren.

Deze arend was toen en is nog steeds het symbool van onze vereniging.

In die tijd sloten wij ons aan bij de kon. Ned. Motorrijders Vereniging en stapte we naar de notaris om onze statuten officieel te laten vastleggen.

We waren een volwassen vereniging geworden.

 

Al vanaf het prille begin bleek MC ’t Motorrijerke uit te groeien tot een echte toerclub.

Werden in het begin, zoals gezegd veelal motorraces van de K.N.M.V.  en zeker niet te vergeten van de toenmalige N.M.B. bezocht, steeds meer werden er ook toerritten gereden en af en toe aan een motortreffen deelgenomen.

Het “Bokkenrijderstreffen” in Limburg zal de oudere leden onder ons nog in het geheugen staan gegrift.

Door het deelnemen aan toerritten kregen we het idee om zelf ook een toerrit te organiseren voor motorrijders binnen en buiten de vereniging en zo werd “De Tilburg toerrit” geboren.

Nog steeds wordt elk jaar deze inmiddels klassieke toertocht georganiseerd met deelnemers uit het gehele land: van Noord Groningen tot Zuid Limburg.

 

Intussen, met het groter groeien van de vereniging gingen we meer eisen stellen aan onze huisvesting.

Zo maakten we toen al een clubblad wat bij de leden thuis op een zolderkamertje werd gedrukt en lagen allerlei spullen van de vereniging bij leden thuis opgeslagen wegens ruimte-gebrek.

De roep om een eigen clubhuis werd steeds groter en gelukkig vonden we dat ook.

Het was een werkplaatsje van ongeveer 100 m2, voor het ledental van toen zondermeer een geschikte ruimte.

Door zelfwerkzaamheid van de leden werd de ruimte omgetoverd tot een heus clubhuis.

Naast de vaste vrijdagavond was het clubhuis geopend voorafgaande aan het vertrek naar diverse motorevenementen.

De zeken werden vanaf dat moment grootser aangepakt.

Naast evenementen als het Hemelvaartweekend, het Pinksterweekend en het Club-Weekend, welke weekenden dikwijls in het buitenland werden doorgebracht, kwam er ook een zekere regelmaat in de zondagse ritjes met een heuse toerkalender.

 

Organisatorisch hadden we inmiddels zoveel ervaring opgedaan dat we besloten een internationaal mottortreffen te gaan organiseren: “Het Kruikentreffen”, dat was 1982.

Dankzij de inspanning van enige echte treffen bezoekers onder onze leden, waarbij de naam Cor van Heijst niet mag ontbreken, konden we tijdens ons kruikentreffen al van het begin al vele Duitse en vooral Engelse en Schotse deelnemers begroeten, waarvan enkele tot op heden trouw ons treffen blijven bezoeken.

De eerste jaren organiseerden wij ons treffen in Helvoirt op de kampeerboerderij van Harrie van Kasteren.

Later werden die treffens georganiseerd in o.a. Reusel en Westelbeers.

Al vanaf het begin hadden we de stille wens ons “Kruikentreffen” in onze eigen “Kruikenstad” (Tilburg) te organiseren, maar waar vind je voldoende ruimte in onze stad voor zo’n evenement.

Gelukkig jaren later werd onze wens vervult: Harrie Kluytmans stelde zijn “toko” belangeloos beschikbaar voor ons treffen.

Naast een groot kampeerterrein hadden we nu ook de beschikking over een grote loods voor de binnenactiviteiten.

We zijn hem er nog steeds dankbaar voor.

Later hebben we nog eens een locatie in Tilburg gehad, op het terrein van de Rugby club Tilburg, tot op heden is het Kruikentreffen gevestigd op de Annemariehoeve in Oisterwijk.

 

Ondertussen voldeed ons clubhuis aan de Noord Besterdstraat niet meer.

Niet alleen was door het groter wordend ledental de ruimte krap geworden, ook was het gezien de ligging en de inrichting van het clubhuis niet mogelijk er een horeca vergunning op te krijgen, zodat  we voor elk groot evenement zoals bijvoorbeeld onze Tilburg Toerrit uit moesten wijken naar geschikte horeca gelegenheden.

Dus weer op zoek naar iets anders.

Gevonden werd een ruimte aan de Piushaven, ideaal gelegen midden in de stad en toch gemakkelijk bereikbaar voor bezoekers van buiten de stad.

Deze ruimte heeft vroeger (begin 20e eeuw) dienst gedaan als manege voor de paarden, die toen der tijd de wagens van “Van Gent en Loos” trokken en later voor vele doeleinden gediend, laatst als drukkerij.

U begrijpt dat er nogal wat verbouwd diende te worden voordat het het riante onderkomen werd inclusief horeca vergunning zoals vele van u het nog kenden.

Nu konden we eindelijk vanuit ons eigen clubhuis alle evenementen organiseren die we wilden.

Met het nieuwe clubhuis groeide ook het ledental, zodat we in ons jubileumjaar ons 100e lid op onze ledenlijst konden bijschrijven.

Het nieuwe clubhuis bracht ons ook de mogelijkheid zaken te organiseren zoals voorlichtingsavonden op het gebied van veilig motorrijden, kamperen en wat dies meer zij.

Maar helaas kwam ook aan dit prachtige clubhuis een einde, door in brand in het naastgelegen pand en gemeentelijke herinrichting moesten we dit pand verlaten en inmiddels is het reeds gesloopt.

 

Maar we hebben het schip spectaculair verlaten doormiddel van een groots opgezet benefiet concert waar ruim 1000 bezoekers kwamen kijken en luisteren naar meer dan 25 bands.

Met de beoogde inkomsten zouden we een start kunnen maken met de bouw van een nieuw clubhuis, wederom op de Spoorlaan in Tilburg.

Maar door alle gemeentelijk eisen en regelgeving was ons dat niet gegund.

Wel werden we hartelijk ontvangen bij ROLITA, een stichting die activiteiten organiseert voor gehandicapten en beschikt over een prachtig clubhuis aan de Matterhornstraat.

Weliswaar dus geen eigen clubhuis maar wel een fijne locatie voor onze evenementen, tot op heden is dit nog steeds onze huidig locatie.

 

Naast het organiseren van evenementen op motorgebied heeft MC ’t Motorrijerke altijd oog gehad voor zaken naast het motorrijden.

Zo organiseren wij al sinds jaar en dag mossel- en bbq avonden.

Ook zijn we elk jaar te vinden bij de Hart van Brabant loop waar we ons inzetten voor een veilig verloop van deze estafette loop.

Maar ook op sociaal vlak is de club altijd actief geweest zoals b.v. de jaarlijkse nieuwjaarsduik welke altijd ten goede kwam van een goed doel.

 

Het grootste project buiten het motorrijden waar leden van de MC zich mee bezig hebben gehouden was echter het bouwen van wagens voor de carnavalsoptocht.

Dit hebben we zo’n 8 jaar, met wisselend succes, volgehouden.

De vereniging heeft aan deze activiteit veel relaties over gehouden met mensen buiten de motorwereld, ook relaties die tot op heden vrienden van de vereniging zijn gebleven, we noemen o.a. CV de Verrekesstauwers.

                                                                

Tot op heden heeft de vereniging nog steeds leden van het eerste uur al “ververst” de ledenlijst ook van tijd tot tijd en mogen we zelfs al “kinderen” van leden verwelkom in de club.

De ervaring waaruit de jonge leden kunnen putten is ongekend, geen land is onaangedaan, geen motor onbesproken.

Nog steeds organiseert MC ’t Motorrijerke vele motor- en sociale activiteiten, evenementen van welleer maar ook nieuw initiatieven worden omarmd.

Nieuwe leden zijn nog steeds van harte welkom en het “pilske” staat nog immer koud.

Maar het motorrijden zal altijd het hart van de vereniging zijn en blijven.